กำลังใจสำคัญที่สุด

  กำลังใจสำคัญที่สุด

        ผู้เขียนคิดว่าทุกคนคงเคยประสบกับปัญหาต่างๆกันทุกคน ทั้งเรื่อง ความรัก การเรียน งาน ครอบครัว และอื่นๆอีกมากมาย ที่ล้วนแล้วจะประสบพบเจอ ซึ่งบางคนต้องแบกภาระดูแลคนอีกหลายคนเพื่อให้เขาเหล่านั้นมีชีวิตรอด จริงๆแล้วการมีชีวิตอยู่ของคนเรามีอยู่แค่เพียงไม่กี่อย่างคือ การรักษาชีวิตตัวเองให้อยู่รอด ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ สัตว์ พืช และสิ่งมีชีวิตทุกชนิด ล้วนแล้วแต่อยากมีชีวิตรอดกันทั้งนั้น เมื่อเราต้องการรักษาชีวิตตัวเองให้อยู่รอด ในบางครั้งมันอาจจะทำให้เราต้องแย่ชิง หรือเบียดเบียนผู้อื่น ซึ่งจะเรียกว่า สัญชาตญาณความเอาตัวรอดก็ได้ในโลกเรามีคนอีกจำนวนมากที่มีความเป็นอยู่ที่ยากลำบาก ต้องหาเช้ากินค่ำ หรือตกเป็นเบี้ยล่างของสังคม ในสังคมนี้ชั่งไม่มีอะไรที่ยุติธรรมเลย คนจนก็จนจะตาย คนรวยก็รวยกันเข้าไป ยิ่งมีโอกาสที่จะแสวงหาผลประโยชน์มากเท่าใด ก็ยิ่งกอบโกยกันมากเท่านั้น จึงเกิดปัญหาความเหลื่อมล้ำขึ้นในสังคมมากขึ้น

           ปัญหาที่คนยากจนต้องพบเจออยู่โดยที่จะเหลี้ยงไม่ได้เลยคือเรื่อง หนี้สิน เขาเหล่านั้นปฎิเสธม่ได้เลยว่าที่จะไม่เจอมัน ผู้เขียนเองยอมรับเลยว่าฟังคำนี้ทีไรแล้วรู้สึกหดหู่ และเศร้าทุกครั้งไป ตัวผู้เขียนเองก็ไม่ได้มีฐานะ ที่ร่ำรวย จึงเข้าใจความรู้สึกเหล่านั้นดี ในบางครั้งที่คิดถึงวันข้างหน้า และอุปสรรค์ที่ต้อง กับการต่อสู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุดกับสังคมนี้ มันทำให้ผู้เขียนเองถึงกับนั่งร้องไห้ออกมา   เพราบางครั้งรู้สึกเหนื่อย ท้อ ไม่รู้ว่าจะมีกำลังต่อสู้ไปถึงวันไหน การที่เราร้องไห้ไม่ได้หมายความว่าเราแพ้ หรือหมดสิ้นทุกสิ่งอย่างแล้ว ทุกคนล้วนแล้วแต่เคยท้อกันทั้งนั้น ขึ้นอยู่ที่วาใครจะถอยหรือเดินหน้าไปต่อ ซึ่งการถอยหลังกลับเป็นสิ่งที่ผู้เขียนไม่เคยิดอยากจะทำ เพราะผู้เขียนชื่อว่าคนที่กำหนดชีวิตเราได้ก็คือตัวเรา เมื่อเรากล้าที่จะฝันเราก็กล้าที่

จะทำตามฝันของเรา แต่ถ้าคุณเอาความไม่สมบูรณ์มาเป็นข้ออ้างหรือมาเป็นอุปสรรค์ที่ขัดขวางความฝัน เช่น พ่อแม่เลิกกัน ทำให้คุณกลายเป็นเด็กที่ปัญหา ผู้เขียนบอกได้เลยว่าคุณกำลังคิดผิด เพราะมันจะทำให้คุณเสียอนาคตโดยเปล่า ตัวผู้เขียนเองก็มีแต่พ่อ แม่ของผู้เขียนเสียไปตั้งแต่ตัวผู้เขียนมีอายุได้เพียง 3 ขวบ แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผู้เขียนท้อแต่อย่างใด มันกับทำให้ผู้เขียนมีแรงสู้ และแข้งแกร่งมากขึ้น เพราะผู้เขียนคิดเสมอว่า การที่เราไม่ได้มีความสมบูรณ์ทางครอบครัวหเหมือนคนอื่น เรายิ่งต้องเข้มแข็งและเอาชนะคำดูถูกต่างๆ ที่เขาเหล่านั้นดูถูกเราว่าเราไม่สามารทำได้ เราต้องทำให้เขาเหล่านั้นที่เคยดูถูกเรายอมรับและศรัทธาในตัวเราให้ได้ นี่สิเป็นสื่งที่เราควรจะทำ และมันจะทำให้เราเกิดความภาคภูมิใจกับสิ่งที่เราได้ทำ

            หลายคนเมื่อเกิดปัญหาขึ้นก็แก้ไขปัญหาเหล่านั้นด้วยการ ฆ่าตัวตาย นั่นไม่ใช่ทางออกสุดท้ายที่คุณควรจะทำ และมันก็ไม่ช่ทางออกที่ดีด้วย ผู้เขียนอยากให้คุณคิดว่า ถ้าคุณตายแล้วคุณจะไม่มีโอกาสที่จะกลับมาแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้อีก ใช่อยู่ว่าถ้าคุณตายทุกอย่างก็จบ คุณจะไม่รับรู้เรื่องใดๆอีกต่อไป แต่คุณจะไม่คิดหน่อยหรือว่า คนที่อยู่ข้างหลังคุณพวกเขาเหล่านั้นจะมีชีวิตอยู่อย่างไร และจะต้องพบเจอกับปัญหาใดๆบ้าง และคนเหล่านั้นใช่คนที่คุณรักหรือไม่ คุณถึงกล้าที่จะทิ้งพวกเขาไป ถึงคุณจะช่วยเขาไม่ได้ทุกอย่าง แต่สิ่งที่คุณทำได้ดีเลยคือ การให้กำลังใจ เพราะมันจะทำให้เขารู้สึกดี และทำให้เขาอยากที่จะมีชีวิจอยู่บนโลกนี้ต่อไป ฉะนั้นถ้าคุณมีปัญหาใดสิ่งแรกที่คุณควรจะคิดถึงคือ ครอบครัว เพราะเขาเหล่านั้นคือคนที่จะรับฝังทุกปัญหา และร่วมแก้ไขปัญหาไปกับคุณจงอย่าลืมว่า     "ครอบครัวคือสิ่งที่คุณรัก และเขาเหล่านั้นก็รักคุณ"

       มีกลอนมาฝาก

           หนึ่งสมอง สองมือ ต้องไขว่คว้า              เมื่อมีปัญหา ขึ้นมา ต้องแก้ไข

เหนื่อยและท้อ ขอพักหน่อย ไม่เป็นไร            ให้มีแรง ลุกขึ้นใหม่ ได้อีกครา

           คนเราก็เป็น แบบนี้ กันทั้งนั้น           มีสุขสันต์ โศกเศร้า เท่ากันแหละหนา

ความสำเร็จ แต่ละครั้ง กว่าจะได้มา      ต้องแลกด้วย เหงื่อและน้ำตา แทบทุกคน

           ขอเป็นอีก หนึ่งแรงใจ ให้คนสู้          ให้เธอรู้ ว่าเธอ ยังมีหวัง

ขอส่งแรงใจ ให้เธอ  มีแรงพลัง              ไปยังฝั่งฝัน ที่เธอวาดหวัง และตั้งใจ

กลอนนี้อ้างอิงจาก  http://www.klonthai.com/666

ลิงก์พิ่มเติมที่น่าอ่าน http://my.dek-d.com/tawanhauhed/blog/?blog_id=10167779